Άγγελοι φτιαγμένοι με αγάπη- εμπνευσμένοι από τους “πραγματικούς αγγέλους”

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο επίκαιρο αλλά και “απαραίτητο” αυτή τη στιγμή από τους Αγγέλους. Κι όταν λέω αγγέλους εννοώ κάτι ευρύτερο από τη θρησκευτική έννοια του όρου. Εννοώ αυτή την καθησυχαστική, θεραπευτική αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος ή κάτι, έστω, αδιόρατο ή αδιευκρίνιστο που μας προσέχει, που μας φυλάει από το κακό, που είναι εκεί μόνο για εμάς, τις πιο σκοτεινές, τις πιο δύσκολες στιγμές εκεί που το θάρρος και η αισιοδοξία μάς εγκαταλείπει.

Σύμβολο φροντίδας αλλά και χριστουγεννιάτικο σύμβολο επίσης, ήταν λογικό εν μέσω αυτής της πρωτόγνωρης περιπέτειας που ζούμε μέχρι και τώρα- να στραφώ στην ιδέα των αγγέλων σαν θέμα δημιουργίας αυτή την περίοδο.

Από την προηγούμενη καραντίνα είχα καταπιαστεί να δουλεύω με ένα υπέροχο για μένα αντικείμενο: τις παλιές, ξύλινες σφραγίδες. Το σχήμα τους και το υλικό τους με οδήγησαν στο να τις μεταμορφώσω σε φιγούρες, λιτές, θεατρικές και λίγο “τσακισμένες”.

Αυτές τις μέρες που πάλι έχω το Κουμπί μόνο για τον εαυτό μου, επέστρεψα στις υπέροχες ξύλινες σφραγίδες και δουλεύοντάς τις άρχισαν να ξεπηδούν άγγελοι, όχι λαμπεροί με ταφτάδες, μετάξια και βελούδα ούτε με πολύ γκλίτερ και χρυσόσκονη. Ίσως επειδή αυτά τα Χριστούγεννα εκτός από τη χαρμόσυνη είδηση φέρνουν καθημερινά και ειδήσεις δύσκολες για τα αυτιά και την ψυχή μας. Κι ίσως επειδή φέτος είναι επιφορτισμένοι με δύσκολα καθήκοντα.

Η δημιουργία, όταν γίνεται με ηρεμία και χρόνο, όχι αγχωμένα και μηχανικά, είναι μια διαλογιστική εμπειρία. Κι επειδή, όπως έχω ξαναπεί μού αρέσει να δουλεύω με υλικά κι αντικείμενα παλιά και χρησιμοποιημένα ακόμα και χαρισμένα, πάντα δημιουργώντας σκέφτομαι πολύ γύρω από αυτά τα αντικείμενα, τις προηγούμενες ζωές τους, τους ανθρώπους στους οποίους ανήκαν.

Φτιάχνοντας λοιπόν τους αγγέλους μου συνειδητοποίησα πως τη δημιουργία τους την οφείλω σε πολλούς ανθρώπους που χωρίς να το ξέρουν συνέβαλαν σε αυτή τη διαδικασία. Στη Λιάνα που μου χάρισε -ανάμεσα σε πολλά άλλα μικροπράγματα που η οικογένειά της μάζευε ευλαβικά μέσα στα χρόνια- μια σακουλίτσα με παλιές σφραγίδες από την οικογενειακή επιχείρηση και πολλά τακτοποιημένα και οργανωμένα κατά χρώμα κουμπάκια. Στην Κριστίνα που λίγο καιρό πριν μου έδειξε το “μυστικό” του free quilting με το οποίο δούλεψα τα φτερά και το μπούστο, τη Σου, τη δασκάλα μου στο eco printing, τεχνική από την οποία προέκυψε το χαρτί που είναι φτιαγμένο το φόρεμα του ενός αγγέλου, την άλλη Χριστίνα από την οποία είδα το μυστικό της επένδυσης των φύλλων από σύρμα. Κι αν πάω πιο μακριά, την έμπνευση και τη δημιουργία αυτή (και όχι μόνο αυτή φυσικά) την οφείλω βέβαια σε όλους τους ανθρώπους που με δίδαξαν και που συνεργάστηκα μαζί τους ακόμα κι αυτούς τους αμέτρητους και άγνωστους που παρακολουθώ και θαυμάζω τη δουλειά τους στο ίντερνετ.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι λιγότερο ή περισσότερο είναι οι δικοί μου άγγελοι της δημιουργικότητάς. Κι όπου δημιουργικότητα βλέπε: ψυχική ανάταση και ηρεμία, ικανοποίηση και χαρά, ταξίδεμα κι άπλωμα της φαντασίας, συγκίνηση και μοίρασμα. Το αγνοούν ίσως, δεν το επεδίωξαν, αλλά αυτό δε μειώνει την αξία τους.

Η ζωή όσο δύσκολη κι αν είναι πάντα φέρνει στο δρόμο μας “αγγέλους” που με την διακριτική παρουσία τους, με την καθησυχαστική τους αύρα απαντούν στην ανάγκη που έχουμε όλοι συχνά στην καθημερινότητά μας:

Kάποιος να μάς προσέχει*.

*Ο τίτλος “Κάποιος να μας (με) προσέχει” είναι μετάφραση του τίτλου “Someone to watch over me”, τραγουδιού που γράφτηκε από τους George & Ira Gershwin. Υπάρχουν φυσικά πολλές εκτελέσεις, εδώ αφήνω μία του Frank Sinatra.

These challenging times, as a different Christmas time approaches, working alone at my workshop, I turned again to a favourite object: old wooden stamps. This time, the assemblage figures I did before took the form of angels. Not the glamorous type maby, as my angels are made from old materials, used and worn, often given to me by people I have met during these last years. As I was creating these figures and meditating around them an idea came to me, that these people and a lot more who have taught me and inspired me over the years are my angels, the ones that protect my creativity and keep it going. Because even if they do not know it they are always there and even if we do not always realise it we always long for…

someone to watch over us…