Για τον “συστηματικό” χειροτέχνη η αναζήτηση θέματος, ιδέας ή αλλιώς, η έμπνευση γίνεται συχνά πονοκέφαλος. Ειδικά όταν αποζητά η δουλεία σου να χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία και κάποια αυθεντικότητα. Θα μου πείτε οι δυο λέξεις αυτές, όπως και η έμπνευση εξάλλου, την εποχή του pinterest και γενικότερα του internet, ηχούν μάλλον παράξενες ή και περιττές.

Αν και γενικά είμαι μάλλον παραδοσιακός τύπος, έχω φυσικά υποκύψει κι εγώ στη γοητεία αυτού του καταπληκτικού μέσου. Όσο όμως βολική βρίσκω τη λύση του να βουτάω στις άπειρες εικόνες του υπολογιστή ή του κινητού για ώρες και να βρίσκω ιδέες και λύσεις για το κάθε τι, άλλο τόσο μοναδική θεωρώ τη διαδικασία της έμπνευσης που σε “χτυπάει” από άλλες διαδρομές, πιο κλασσικές αλλά και πιο αναπάντεχες, καθώς δεν σου σερβίρουν την ιδέα κατευθείαν στο πιάτο.

Δεν θα θίξω καν το θέμα της αντιγραφής, των πνευματικών δικαιωμάτων κλπ. Πονεμένη ιστορία και πολύ θολό τοπίο. Κατακλυζόμαστε καθημερινά από τόσες εικόνες που είναι σχεδόν αδύνατο καμιά φορά κι εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε κατά πόσο η ιδέα μας είναι “πρωτότυπη”. Όταν όμως γνωρίζουμε κάποιες πηγές και κάποιους δρόμους μέσα από τους οποίους μπορούμε να κινητοποιήσουμε το μυαλό και τη φαντασία μας να δουλέψουν δημιουργικά, η έμπνευση μάς χτυπά την πόρτα, τα πράγματα ρέουν πιο εύκολα, και μπορούν να μας οδηγήσουν σε αποτελέσματα εντυπωσιακά και όντως μοναδικά.

Έχω κάποια τέτοια “συρταράκια” έμπνευσης λοιπόν, στα οποία συχνά καταφεύγω όταν θέλω να φτιάξω κάτι ιδιαίτερο. Εδώ θα αναφερθώ στα δύο πιο αγαπημένα, αλλά πριν θα σας πω ένα μυστικό που μπορεί να είναι και κοινό, αλλά για μένα πολύ αποτελεσματικό. Μπορεί να έχεις δει κάτι κάπου, που σαν εικόνα, σαν αποτέλεσμα, σου αρέσει πολύ. Μπορείς απλά βέβαια να το αντιγράψεις “ξεδιάντροπα” ή να του αλλάξεις λίγο το χρώμα, το μέγεθος κ.ο.κ. οπότε να νιώθεις λιγότερη “ντροπή”. Αν όμως το φτιάξεις με ένα τελείως διαφορετικό υλικό; οι απαιτήσεις του κάθε υλικού είναι τόσο διαφορετικές που αναγκαστικά παραλλάσσουν το αποτέλεσμα αρκετά κι επίσης σε ωθούν θέλοντας και μη σε απλουστεύσεις (ή το αντίθετο), άλλες εκδοχές και αυτοσχεδιασμούς!

Πρώτη, λοιπόν, πηγή έμπνευσης: Αγαπημένοι καλλιτέχνες.

Είναι κάποιοι καλλιτέχνες, κυρίως ζωγράφοι ή γλύπτες, που, με το που βλέπω έργα τους, κατευθείαν σκέφτομαι: τι ωραίο που θα ήταν αυτό σε κόσμημα ή πόσο θα μου άρεσε να φτιάξω αυτό τον πίνακα με ύφασμα!

Εγγυημένη επιτυχία για παράδειγμα τα έργα του Αυστριακού ζωγράφου-αρχιτέκτονα-οραματιστή F. Hundertwasser. Έργα του, και γενικά το στυλ του – οι ομόκεντροι κύκλοι, τα έντονα χρώματα, τα naif κτήρια- μου έχουν δώσει ιδέες για πολλές δημιουργίες, κυρίως δουλεμένες με ύφασμα όπως το τσαντάκι της φωτογραφίας.

Η τέχνη φυσικά μάς εμπνέει και μάς διδάσκει με πάρα πολλούς τρόπους μέσω της φόρμας, των χρωματικών συνδυασμών, των μεγεθών, της υφής των υλικών. Και πλέον στην τέχνη μπορούμε να έχουμε πρόσβαση και μέσω του υπολογιστή μας εάν υπάρχει δυσκολία να βλέπουμε εκθέσεις και μουσεία. Ξεκινήστε απλά ένα φάκελο, στον οποίο αποθηκεύετε έργα ζωγραφικά ή γλυπτά ή ο,τιδήποτε άλλο νομίζετε μπορεί να γίνει έμπνευση για κάποια δική σας δημιουργία.

Στην περίπτωση με το τσαντάκι, τα κτήρια είναι εμπνευσμένα από την αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική του Hundertwasser και έχουν δημιουργηθεί με υφάσματα που έχουν απλικαριστεί σε μια επίσης υφασμάτινη βάση.

Οι ομόκεντροι κύκλοι με τους οποίους ο Hundertwasser αγαπούσε να αποδίδει δέντρα και λουλούδια, είναι επίσης ένα αγαπημένο μοτίβο που το χρησιμοποιώ συχνά-πυκνά σε κοσμήματα, αξεσουάρ κ.ά. όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από την αρχική φωτογραφία.

Δεύτερο αγαπημένο “συρταράκι” έμπνευσης: τα εικονογραφημένα παραμύθια.

Εδώ θα σας εξομολογηθώ ένα ακόμη μυστικό: Κατά ένα ποσοστό, ο επιτυχημένος συνδυασμός χρωμάτων που βλέπετε -όσοι/ες έχετε έρθει- στο Κουμπί οφείλεται σε μια ζωγραφιά της εξαιρετικής Γαλλίδας εικονογράφου Rebecca Dautremer .

Όταν σκεφτόμουν την ατμόσφαιρα που ήθελα να αναδύει ο χώρος του Κουμπιού μού ήρθε στο μυαλό μια ζωγραφιά από την εικονογράφησή της για την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Αν παρατηρήσετε και συγκρίνετε προσεκτικά, θα δείτε ότι τα βασικά χρώματα είναι τα ίδια: Το ανοιχτό οινοπνευματί στους τοίχους, το πετρόλ στα κουφώματα του Κουμπιού είναι αυτό του επίπλου της εικόνας, τα δάπεδα έχουν επίσης τον ίδιο χρωματικό συνδυασμό ώχρας-μπορντώ και τέλος υπάρχει ακόμα και η πορτοκαλί πινελιά της καμινάδας σε κάποια σημεία του χώρου!

Πολλές από τις εικόνες που βρίσκουμε σε παραμύθια και γενικότερα σε παιδικά βιβλία χαρακτηρίζονται από αφαιρετικότητα και έντονες, πλακάτες επιφάνειες που μπορούν σχετικά εύκολα να μας καθοδηγήσουν για να τις αποδώσουμε με άλλα υλικά. Παράδειγμα οι εικόνες της Beatrice Alemagna που πραγματικά με προκαλούσαν να τις αποδώσω σε ύφασμα, όπερ και εγένετο σε 2 περιπτώσεις: την εικόνα με τη μαμά και την κόρη που έγινε με ύφασμα σε μεγάλη διάσταση και τα παιδάκια του εξωφύλλου που έγιναν χαριτωμένα καρφιτσάκια και θέμα εργαστηρίου στο Κουμπί.

Πιστέψτε με, τα παιδικά βιβλία είναι γενικότερα ένας θησαυρός με τις όμορφες εικόνες, τα τρυφερά κείμενα, τη φαντασία και τα όμορφα μηνύματα που τα κατακλύζουν, μπορούν να μας εμπνεύσουν με πολλούς τρόπους.

Φυσικά την έμπνευση μπορείς να τη βρεις σε πολλά άλλα μέρη, καθημερινά γύρω σου, αρκεί να έχεις χρόνο να κοιτάξεις, να αφουγκραστείς, να νιώσεις. Και η έμπνευση είναι σημαντική όχι μόνο για να δημιουργείς αλλά για να ζεις δημιουργικά και να απολαμβάνεις την κάθε μέρα, ε, κι αν η κάθε μέρα είναι κομμάτι δύσκολο, έστω 2-3 φορές την εβδομάδα!

This article is about discovering your own paths of inspiration instead of just searching internet for ideas you can copy. I suggest two of my favourite sources of inspiration, Art and illustrated children’s books and give some examples through photographs.